Τι σκοπό έχουν πραγματικά τα διάφορα κινήματα που ξεφύτρωσαν τελευταία και ξεσηκώνουν τον κόσμο; Την σωτηρία της πατρίδας μας ή την δημιουργία φασαρίας, για να αποσπασθεί η προσοχή του κόσμου απο το μεγάλο έγκλημα του Μνημονίου;
Εισαγωγή: Το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο του δράματος
„Φτάνει!!! Ώρα να ξεσηκωθούμε!!!!“, φωνάζει το Facebook (η προτροπή μ‘ ένα κάρο θαυμαστικά), „Συνέλληνες ξεσηκωθείτε“, τιτιβίζει και το Twitter, „να ξεσηκωθούμε“, κράζει γοερά και το Indymedia, το επίσημο όργανο των αναρχικών. Σε ανυπακοή μας προτρέπει και ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης. Γιούργια και τους φάγαμε, αντιλαλεί ο όχλος.
Γέμισε ο κόσμος κάργες, καρακάξες και κοράκια, κακό σημάδι. Πως ήταν εκείνο το παλιό αντάρτικο του ΚΚΕ; „Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά, πέσαν επανω στην εργατιά, άγρια κράζουν για αίμα ζητούν…“ κ.λπ. κ.λπ. Μόνο που εδώ δεν πέσαν πάνω στην εργατιά, αλλά πάνω στον ελληνικό λαό, αυτό δείχνει εμφανέστατα το δράμα που εξελίσσεται σήμερα στην πατρίδα μας. Σαν Κάργες και καρακάξες, που κροάζουν θλιβερά πάνω απ’ τα κεφάλια μας, εμφανίζονται πάντα οι χρήσιμοι εκείνοι βλάκες, που αναλαμβάνουν τον ρόλο των κομπάρσων στην έκαστοτε πράξη του ελληνικού δράματος που ανεβάζουν οι υπερατλαντικοί σκηνοθέτες. Οι οποίοι ευχαρίστως θέτουν στην διάθεσή τους τα θέατρα (Facebook, Twitter, Indymedia κ.π.α.) και πληρώνουν τους μισθούς τους για τον ρόλο που παίζουν, τα τριάκοντα αργύρια. Απο το γεμάτο λεφτα ταμείο που διαθέτουν και που γεμίζει ακόμη περισσότερο απο τα δάνεια που συνήψε μαζί τους το ΠΑΣΟΚ, συν τα εξωφρενικά επιτόκιά που επιβάλλουν.
Και είναι πολλοί οι κομπάρσοι που δραστηριοποιούνται στα διάφορα κινήματα, που τον τελευταίο καιρό ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια μετα τη βροχή στην Ελλάδα. Κρίμα για την πατρίδα μας, να έχει τόσους νεροκουβαλητάδες στην υπηρεσία ξένων συμφερόντων. Ονομάζονται πατριωτικά μέτωπα, κινήματα ανεξαρτήτων πολιτών, si(m)braxeis, φιλικές εταιρίες ή όπως αλλιώς. Αμφίβάλλω όμως πολύ, αν η δεξιά αυτών των ακτιβιστών γνωρίζει, τι ποιεί η αριστερά της. Πολλοί θα νομίζουν, ότι επιτελούν ένα εθνικό έργο, άλλοι θα χαίρονται, γιατί σαν μέλη μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) ή μέσω κάποιων γεναιόδωρων χορηγών θα παίρνουν για το θεάρεστο έργο που επιτελούν και κάνα φράγκο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για θύματα της στρατηγικής των Σιωνιστών και των συμμάχων τους (ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία), που για την παγκόσμια κυβέρνηση που επιδιώκουν, σκηνοθετούν με το μπόλικο χρήμα που έχουν στα σεντούκια τους τέτοια Κινήματα και πληρώνουν τους νεροκουβαλητάδες τους. Που ίσως και να εκλαμβάνουν τέτοιες εξεγέρσεις και φασαρίες για επαναστάσεις, ελπίζοντας ότι αυτές θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Μακάρι να ήταν έτσι. Δυστυχώς όμως είναι αλλιώς.
Είναι η ανομία, η φασαρία και η ανυπακοή Κίνημα ή μήπως κάτι άλλο;
Το Κίνημα, σαν σύνολο των επι μέρους Κινημάτων, βρίσκεται σήμερα στην Ελλάδα εν πλήρει εξελίξει: Δεν πληρώνω, λένε οι τζαμπατζήδες, δεν υπακούω, λένε αυτοί που ακολουθούν τα κελεύσματα των κινημάτων ή της κυρίας Παπαρήγα απο το ΚΚΕ, η ανυπακοή είναι ενα βασικό δημοκρατικό δικαίωμα, σεκοντάρει ο κύριος Τσίπρας. Και ο κόσμος τους ακούει και ξεσηκώνεται, εύκολα, γιατί ο Έλληνας δεν έχει μάθει να ασχολείται με κάτι το δημιουργικό και βρίσκει στον ξεσηκωμό και την δράση μια διέξοδο στα αδιέξοδά του. Που δυστυχώς αποδεικνύεται γι’ αυτόν και την πατρίδα του (αυτο)καταστροφική. Έχουμε λοιπόν απεργίες διαρκείας που κηρύττουν τα διάφορα σωματεία (και είναι πολλά, κάθε τμήμα ενός ιδρύματος και ένα σωματείο!), καταλήψεις υπουργείων και δημοσίων κτιρίων, επιθέσεις εναντίον αστυνομικών, σπασμένες μπάρες στα διόδια, κατεστραμμένα μηχανήματα στον υπόγειο των Αθηνών. Και τελείως ξεχαρβαλωμένες τις ήδη αρρωστιάρηκες δημόσιες υπηρεσίες.
.
«Πιστεύω ότι αυτός είναι ο ελληνικός τρόπος αντίδρασης, η ‚ελληνική εξέγερση‘, ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο ενσωματώθηκε στην πατρίδα μας η λαϊκή αντίδραση, όπως την βλέπουμε να ξετυλίγεται στις χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής», γράφει η Σοφία Βούλτεψη στην «Ελεύθερη Ζώνη» της 17.02.2011. Και συνεχίζει: «Υπό αυτήν την έννοια, είναι ένα υγιές φαινόμενο. Αποτελεί το μήνυμα προς την πολιτική εξουσία, ότι χωρίς Κάθαρση, η Τραγωδία δεν θα φθάσει στη λύση της». Είναι όμως έτσι τα πράγματα, Σοφία μου; Θα πεισθεί η πολιτική εξουσία που θα πάρει το μήνυμα να συναινέσει στην Αυτοκάθαρσή της; Ή μήπως η κόπρος στον πολιτικό και οικονομικό σταύλο του Αυγεία θα καθαρίσει μόνο, αφού προηγουμένως τα κατσιασμένα μυαλά του Έλληνα θα έχουν απαλλαγεί απο την βρώμα που τους στουπώνουν καθημερινά τα καθεστωτικά Μαζικά Μέσα Ενημερώσεως (!) και απο τις αποκαλύψεις σκανδάλων που κάνουν οι δήθεν αντικαθεστωτικοί μπλογκατζήδες; Πως θα γίνει έτσι κάπως αντιληπτό το βρώμικο παιχνίδι που μας παίζουν τα εντεταγμένα στο φαύλο πολιτικό σύστημα κόμματα, που παραπλανητικά λέγεται Δημοκρατία, και τα μεγάλα αφεντικά του USRAEL, που είναι απο πίσω τους;
Και για να γίνω πιό σαφής και συγκεκριμένος: Θεωρώ όλες αυτές τις φασαρίες και τους τσαμπουκάδες που δημιουργούν σήμερα στην Ελλάδα τα ποικιλόμορφα Κινήματα σαν „Επιχειρήσεις Ψευδούς Σημαίας“ (False flag operations), που σκοπό έχουν να αποσπάσουν την προσοχή του κόσμου απο το επιτελούμενο εθνικό έγκλημα, τις συνέπειες του Μνημονίου που υπέγραψε ο Geoffrey Παπανδρέου. Τι είναι False flag operations; Η αγγλική Βικιπαίδεια τις ορίζει ώς εξης: „False flag operations are covert operations designed to deceive the public in such a way that the operations appear as though they are being carried out by other entities. The name is derived from the military concept of flying false colors; that is, flying the flag of a country other than one’s own. False flag operations are not limited to war and counter-insurgency operations, and can be used in peace-time“ (http://en.wikipedia.org/wiki/False_flag). Όποιος αμφιβάλλει, ας διαβάσει προσεκτικά το λήμμα, ας παραβάλλει τα γραφόμενα με τα τεκταινόμενα σήμερα (για άλλη μια φορά) στην Ελλάδα …και τα ξαναλέμε.
Απο το GLADIO και τις Προβιές στις παρδαλές επαναστάσεις και τους ξεσηκωμούς μέσω „κοινωνικών δικτύων“ (Facebook & Co)
Ήδη απο το τέλος του ΙΙ. Παγκοσμιόυ Πολέμου το ΝΑΤΟ, σε συνεργασία με την CIA και την βρετανική ΜΙ6, δημιούργησαν στην δυτική Ευρώπη, την Ελλάδα και την Τουρκία μυστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις. Στην Ιταλία η οργάνωση έφερε το όνομα «GLADIO» (κοντο δίκοπο σπαθί που χρησιμοποιούσαν οι μονομάχοι στην αρχαία Ρώμη), στην Γερμανία «Schwert», στην Ελλάδα «Προβιά» ή «Κόκκινη Προβιά» και στην Τουρκία «Κόκκινη Προβιά» (βλέπε και Daniele Ganser: Nato’s Secret Armies: Operation Gladio and Terrorism in Western Europe. Frank Cass, London 2005).
Η «Κόκκινη Προβιά» στην Ελλάδα αναφέρεται συνήθως σε συσχετισμό με την λεγόμενη Δεξιά και με μελη αξιωματικούς, διάφορους δεξιούς με διασυνδέσεις στο στρατευμα, μυστικούς πράκτορες και άλλα ακροδεξια στοιχεία, απο τις δράσεις της δε κυρίως η συμμετοχή της στο στρατιωτικό κίνημα της 21.04.1967. Αποσιωπάται όμως, ότι μέλη της Προβιάς ήσαν και αριστερά στοιχεία, κατι που φαίνεται και απο τα δύο διαφορετικά ονόματα που χρησιμοποιεί το Department of State των ΗΠΑ, το “Sheepskin” και το “Red Sheepskin“, που σημαίνει, ότι εκτός απο κόκκινες, είχαμε και προβιές άλλου χρώματος (βλέπε και τα άρθρα μου «Το Big Game» και «Gladio, die ‘Strategie der Spannung’ und 9/11»).
Οι οργανώσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν κατα την εποχή του Ψυχρού Πολέμου για Επιχειρήσεις Ψευδούς Σημαίας (False flag operations) και δράσεις Stay-behind. Τα καθήκοντα των μελών τους ήσαν να κάνουν αντάρτικο και δολιοφθορές, σε περίπτωση μιας σοβιετικής εισβολής σε μια χώρα του ΝΑΤΟ, ή δράσεις κάτω απο μια Ψευδή Σημαία σε περίοδο ειρήνης για την δημιουργία κοινωνικής εντάσεως και για αποσταθεροποίηση, που θα φορτώνονται στην δεξιά ή αριστερή παράταξη.
Κοινωνική και πολιτική ένταση
Χαρακτηριστικό για τέτοιες δράσεις στην Ελλάδα είναι το προσφιλές σύνθημα του Παπανδρέικου „ο λαός – δεν ξεχνά – τι σημαίνει – δεξιά„, που το χρησιμοποιεί ο Geoffrey ακόμη και σήμερα. Δεξιά ίσον μπαμπούλας, αριστερά η αθώα περιστερά. Όμως οι απεργίες και φασαρίες της δεκαετίας του 60, που, μεταξύ άλλων, οδήγησαν στο κλείσιμο σημαντικών βιομηχανιών και απετέλεσαν την αρχή της αποβιομηχάνισης στην Ελλάδα, έγιναν απο την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες του Μίκη Θεοδωράκη. Αναφέρω επίσης την δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη στις 22. Μαΐου 1963, που προκάλεσε κοινωνικές αναστατώσεις, το ίδιο και τον „Ασπίδα“ του Ανδρέα Παπανδρέου καθώς και την απόπειρα δολοφονίας κατα του Γεώργιου Παπαδόπουλου απο τον Αλέξανδρο Παναγούλη στις 13. Αυγούστου 1968.
Θεωρώ, ότί όλες αυτές οι δράσεις έγιναν στα πλαίσια Επιχειρήσεων Ψευδούς Σημαίας και τις βάζω στον λογαριασμό της Προβιάς, Κόκκινης, Πράσινης ή οιουδήποτε άλλου χρώματος, παρα τα τόσα και τόσα αντίθετα, καταδικαστικά ή ηρωοποιούντα έχουν γραφεί μέχρι σήμερα. Μόνος σκοπός τους ήταν η δημιουργίας εντάσεως και η αποσταθεροποίηση, βασικός σκοπός των Επιχειρήσεων Ψευδούς Σημαίας, που παρα την αλλαγη παραδείγματος, παραμένει μέχρι σήμερα σαν σκοπός των υποκινούμενων «Κινημάτων» στην Ελλάδα (και αλλού).
Παρδαλές επαναστάσεις και «κοινωνικά δίκτυα»
Τα Σπαθιά και τίς Προβιές διαδέχθηκαν μετα το 1990 οι λεγόμενες παρδαλές επαναστάσεις, που έγιναν κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και σε άλλες χώρες της καπιταλιστικής Περιφέρειας. Οι «επαναστάσεις» αυτές βασίζονται στις θεωρίες του Γκάντι, γιατί επιφανειακά είχαν – και έχουν ακόμη – έναν «ειρηνικό» χαρακτήρα. Οι αξιώσεις όμως για την απομάκρυνση αυταρχικών ή ανίκανων ηγετών, που στέκονται εμπόδιο στην Ελευθερία, την Δημοκρατία και την Πρόοδο – και τα συμφέρονται του USRAEL – δεν πραγματοποιούνται και τόσο ειρηνικά, γιατί απευθύνονται σε μια ευαίσθητη αλλά και ευερέθιστη νεολαία, που χρησιμοποιείται σαν φουρνέλλο, που χρειάζεται μια μόνο σπίθα για να εκραγεί. Την σπίθα αυτή την ανάβουν τα δυτικά κέντρα με τα παγκοσμίου εμβελείας Μαζικά Μέσα που διαθέτουν και την πολλαπλασιάζουν οι εκατοντάδες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που μισθοδοτούνται απο τον Σόρος και άλλα παρόμοια ταμεία.
Ένα απο τα πρώτα κινήματα αυτού του είδους ήταν το Otpor! (Αντισταση!) των φοιτητών του Βελιγραδίου το 2000, που οργανώθηκε απο τον αμερικανό κατάσκοπο της CIA, Bob Helvey, και τον Σέρβο συνεργάτη του Srdja Popovic εναντίον του Μιλόσεβιτς. Ακολούθησαν το Mjaft! (Αρκετα!, Φτανει πια!) το 2002 στα Τιρανα, η «ροζ επαναστάση» με το σύνθημα Kmara!, (φτανει πια!) για το γκρέμισμα του Eduard Schewardnadse το 2003 στην Τιφλίδα της Γεωργίας, η «πορτοκαλί επαναστάση» των φοιτητών εναντίον του προεδρου Kutchma με το σύνθημα Pora! (Ηρθε η ωρα!) στην Ουκρανια το 2004, η επανάσταση της «Γιούρτας» στην πρωτεύουσα Μπισκέκ του Κιργηστάν το 2005, το «Subr!» (Βονασος!) με τις μαζικες συγκεντρωσεις και ταραχες μετα την νίκη του Αλεξάντερ Λουκασένκο στην Λευκορωσια το 2006, η επανάσταση στο Ιραν 2009 κ.π.α.. Όλα σε συνεργασία μεταξύ CIA (Central Intelligence Agency), Mossad (ha-Mossad le-Modiin ule-Tafkidim Meyuhadim), BND (Bundesnachrichtendienst) και άλλων μυστικών υπηρεσιών. Και με μπόλικο χρήμα απο τον György Soros και τους άλλους καλούς Σαμαρείτες της Wall Street και της City of London (μονο για τις παρδαλές επαναστάσεις στην Ουκρανία και την Κιργησία διέθεσαν 110 εκατομμύρια δολλάρια) και την στήριξη των πανίσχυρων σιωνιστικών οργανώσεων όπως το American Israel Public Affairs Committee, το American Jewish Committee ή την Anti Defamation League (βλέπε και το άρθρο μου „Αποσταθεροποιηση με συστημα„).
Τα πάντα ρεί, είχε πεί ο Ηράκλειτος. Εμείς σαν Έλληνες το ξεχάσαμε, τι να το κάνουμε άλλωστε, αφού σαν κράτος είμαστε απο γεννησιμιού μας απασχολημένοι με την ομφαλοσκόπιση και τον αλληλοσπαραγμό. Δεν το ξέχασε όμως ο εξαιρετικά ευέλικτος καπιταλισμός, που ξέρει να προσαρμόζεται σε κάθε νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Έτσι τα Think Tanks του USRAEL άλλαξαν παράδειγμα και απο καιρό τώρα καταστρώνουν νέες, βελτιωμένες και επαυξημένες στρατηγικές για την αποσταθεροποίηση των χωρών της Περιφέρειας, που είναι απαραίτητη για την εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας κυριαρχίας που επιδιώκουν. Και οι οποίες προβλέπουν ασταθή εθνικά κράτη με μια τύποις κυβέρνηση, στα οποία θα επικρατει η ανομία και η πολιτική και κοινωνική ανωμαλία και θα είναι τα πολιτικά υποχείρια του σιωνιστικού Direktorium, εξαρτημένα οικονομικά απο τους μεγάλους τοκογύφους του.
Για την πραγματοποίηση του σχεδίου αυτού οι Σόρος & Co χρησιμοποιούν σήμερα το Ιντερνετ και ιστοσελίδες όπως το Facebook (σαν εταιρία ανήκει στην CIA) ή το Twitter, που μεταμφιεσμένες σε „κοινωνικά δίκτυα“ όχι μόνο κατασκοπεύουν τον κόσμο, αλλά βάζουν, κατα το δοκούν, και μπουλότο στην νεολαία μιας χώρας για την δημιουργία κοινωνικών αναστατώσεων και το γκρέμισμα του δήθεν αυταρχικού ηγέτη της. Που το μεγάλο αφεντικό, το USRAEL, είχε προηγουμένως εγκαταστήσει και διατηρούσε εν ζωή, αλλά σήμερα για ορισμένους λόγους τον θέλει καθειρημένο (βλέπε και το άρθρο μου «Τα νέα τιτιβίσματα του Twitter και του Facebook»). Τι είπε πρίν λίγες μέρες η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Hillary Clinton: „Χρειαζόμαστε μια παγκόσμια υποχρέωση για ένα ελεύθερο Ιντερνετ„. Με μια ελευθερία, όπως την εννοεί το USRAEL βέβαια. Πώς αλλιώς θα φάμε το Ιράν και την Κίνα και θα περιορίσουμε τις τελευταίες κριτικές φωνές που ακούγονται σ‘ εμάς;
Είναι η Ελλάδα σαν την Αίγυπτο; Ναι είναι
Άκουγα πρίν λίγες μέρες σε μια συζήτηση που μετέδιδε η Τηλεόρασή της Βουλής κάποιους βουλευτές της Αντιπολίτευσης να λένε, ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει Τυνησία και Αίγυπτος. Λάθος φίλοι μου. Η Ελλάδα είναι απο καιρό Τυνησία και Αίγυπτος. Για να γίνει αυτό αντιληπτό, θα πρέπει πρώτα να δουμε, ότι η χώρα μας χρησιμοποιείται απο χρόνια τώρα από το USRAEL σαν πειραματόζωο, στο οποίο δοκιμάζονται οι δράσεις των διαφόρων τρομοκρατών (οι σχετικές τρομοκρατικές ενέργειες, ακόμη και τα γκαζάκια, έχουν εισαχθεί και στην Γερμανία) και οι αντιδράσεις κυβέρνησης και πολιτών.
Σήμερα στην ίδια Ελλάδα δοκιμαζεται η αποτελεσματικότητα των συνθημάτων περί ανυπακοής, ανομίας και μη πληρωμής σε δημόσια μέσα, οι διαδηλώσεις και οι αποκλεισμοί πόλεων απο συνδικαλιστές, γεωργούς και άλλους φίλους της φασαρίας; Και η νομιμοποίηση τους στην δημόσια συνείδηση, αφού πολλοί τα θεωρούν όλα αυτά σαν «ένα υγιές φαινόμενο» και ένα μήνυμα προς την πολιτική εξουσία». Χωρίις να αντιλαμβάνονται, ότι πρόκειται για στρατηγικές εντάσεως και αποσταθεοποιήσεως, που σχεδιάζουν τα υπερατλάντικά Think Tanks και μεταφέρουν στην πράξη οι εκατοντάδες επιδοτούμενοι ΜΚΟ.
Με σκοπό την καθιέρωση της ανομίας και ανυπακοής και την ουδετεροποίηση της αξιοπιστίας του κράτους και της αποτελεσματικότητας των όργανισμών του, τα οποία θα λειτουργούν πλέον μόνον τύποις, ενώ στην ουσία θα είναι μόνο μια σκωληκοειδής απόφυση του παγκοσμίου συστήματος που καθιερώνεται μπροστα στα μάτια μας.
Έτσι η „επανάσταση στην Αίγυπτο“ είναι ένα νέο είδος παρδαλής επανάστασης του ειδους αυτής που έχουμε για δεκαετίες στην Ελλάδα. Έγινε απο νέους ακτιβιστές, που ξεσήκωσαν εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους μέσω του ‚Facebook‘„, όπως λέει και ο αιγύπτιος συγγραφέας Αλάα αλ Ασβάνι σε μία συνέντευξη του στην εφημερίδα „Der Tagespiegel“ του Βερολίνου της 28.01.2011. Και μέσω των άλλων «κοινωνικών» δικτύων, Facebook κ.λπ., όπως και κάποιων δήθεν ανεξάρτητων τηλεοπτικών σταθμών, όπως ο Al Jazeera (που για τον αραβικό χώρο παίζει τόν ίδιο καταστρεπτικό ρόλο όπως και ο Russia Today – RT –που κάνει σιωνιστική προπαγάνδα μέσα στη Μόσχα).
Τί διαφορά υπάρχει λοιπόν ανάμεσα στις φασαρίες που έγιναν και γίνονται στην Αίγυπτο και στις φασαρίες που έγιναν και γίνονται στην Ελλάδα; Καμμία. Είναι φασαρίες που κάνουν η ευερέθιστη νεολαία και τα μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας, που νομίζουν ότι έτσι θα δουν καλύτερες μέρες, και εδώ και εκεί. Με μια και μόνη διαφορά: Σκοπός τους στην Αίγυπτο ήταν η αποκαθήλωση του Μουμπάρακ, που λόγω Ιράν (θέλουν να πάει η πυρκαγια προς τα εκεί) δεν ταιριάζει στα σημερινά σχέδια του USRAEL για την περιοχή. Στην Ελλάδα ήταν η αποκαθήλωση του Καραμανλή, που δεν ήταν τόσο υπάκουο παιδί όσο έπρεπε, ιδίως όμως η ενθρόνιση του δικού τους ανθρώπου, του Geoffrey, που τον χρειάζονταν για να στείλει την Ελλάδα στο έρεβος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και για να πατήσουν έτσι πόδι στην Ευρωζώνη. Γιατί όμως εξακολουθούν να γίνονται και σήμερα; Απλά, για να αποσπάσουν την προσοχή του κόσμου απο τα προβλήματα που δημιουργούνται για τον Geoffrey λόγω Μνημονίου. Αν ήθελαν, θα μπορούσαν με τα „κοινωνικά δίκτυα“ (Facebook & Co) και τα ντόπια Μαζικά Μέσα που ελέγχουν να αποκαθηλώσουν τον Geoffrey τους μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Επιχειρήσεις Ψευδούς Σημαίας λοιπόν, ναί ή ού; Βλέπει κανείς κάποια διαφορά ανάμεσα στην κοινωνική φασαρία που επικρατεί στην Ελλάδα και σ‘ αυτά που συμβαίνεουν στην Αίγυπτο και στην γειτονιά της; Εγώ δεν βλέπω καμμία. Όποιος την βλέπει, ας μου την περιγράψει.
Τι θα μας σώσει;
Ασφαλώς όχι η «Επανάσταση των γιασεμιών» που ονειρεύεται ο Παναγιώτης Τραιανού. Η εποχή των παρδαλών επαναστάσεων τέτοιας μορφής τελείωσε και όσες έγιναν στην ανατολική Ευρώπη και αλλού δεν απέφεραν σε καμμιά περίπτωση αυτά που ζητούσε ο κόσμος. Ούτε όμως και η βία, η ανυπακοή και η ανομία είναι «μορφές πάλης», όπως ισχυρίζεται απο χρόνια τώρα το ΚΚΕ καί όπως θέλουν να μας πείσουν τα διάφορα Κινήματα, που μας προτρέπουν να μην πληρώνουμε και να παρανομούμε. Τα ίδια ισχύουν και για τα μπλά μπλά του «αριστερού» Τσίπρα, ο οποίος αναφερόμενος σε μια συνομιλία του με τον Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο είπε: «Εξηγήσαμε στον σεβασμιώτατο ότι, κατά τη δική μας εκτίμηση, όλοι όσοι διεκδικούν το δίκιο τους και βρίσκονται ανυπάκουοι απέναντι στην κοινωνική αυθαιρεσία και την κοινωνική αδικία δεν είναι άνομοι. Ασκούν ένα βασικό δημοκρατικό τους δικαίωμα» !.
Δεν μας τα λετε καλά συντρόφια, που ούτε καν τον ορισμό της ανυπακοής σαν δημοκρατικό δικαίωμα του πολίτη μας δίνετε. Η ανυπακοή απέναντι στούς νόμους του κράτους δεν είναι σε καμμία περίπτωση ένα δημοκρατικό δικαίωμα, ούτε και η κάθε νόμιμη επέμβαση της Αστυνομίας είναι «φασισμός». Τι είδους κράτος θα κανατε εσείς, αν γινόσασταν κυβέρνηση; Που μας προτρέπετε σε ανυπακοή και εξέγερση, δεν μας εξηγείτε όμως, τι θα κάνατε μετα την «επανάσταση», δηλαδή με ποιά ρεαλιστική πολιτική και οικονομική βάση θα μπορούσε να λειτουργήσει το κρατικό κατασκεύασμα των ονέιρων σας μέσα στον παγκοσμιοποιημένο και αλληλοεξαρτημένο κόσμο. Τότε ας δούμε εμείς, τι, θεωρητικά βέβαια, θα μπορούσε να γίνει.
«Η κεντρική ιδέα της δικής μου παρέμβασης τούτης είναι στο ‘νομικά και νόμιμα’», γράφει ο Νικόλαος Γεωργαντζάς στο άρθρο του «Ταυτότητα τόπου, τρόπου και χώρας». Και εξηγεί: «Στην αυθεντική δημοκρατία των Ελλήνων, και η Απέλα των Σπαρτιατών και η Πνύκα των Αθηναίων ήταν οι περιοχές όπου συνεκαλείτο η Εκκλησία του Δήμου. Νομικά και νόμιμα δηλαδή, έπρεπε οι ‘όμοιοι’ πολίτες της Αρχαίας Σπάρτης και οι της Αθήνας να κάνουν κατά κάποιον τρόπο μία υποχρεωτική κατάληψη. Τα κριτήρια και των Σπαρτιατών και των Αθηναίων, αναφορικά με το ποιός κατείχε ‘πολιτειότητα’ ή ‘citizenship’, την ιδιότητα δηλαδή του πολίτη, υπήρξαν ιδιαίτερα επιλεκτικά. Μάλλον είχαν κάτι να κάνουν με την έννοια της αριστοκρατίας στο έργο του Πλάτωνα. Αρχικά θα έπρεπε να κατάγεται ο κάθε ποιός από πατέρα πολίτη και μητέρα κόρη πολίτη. Επίσης, θα έπρεπε να έχει υποστεί και να έχει ολοκληρώσει με επιτυχία την ‘αγωγή’, δηλαδή την εκπαίδευση που λάμβαναν οι νεαροί Αθηναίοι και Λακεδαιμόνιοι προκειμένου να γίνουν ολοκληρωμένοι στρατιώτες και πολίτες της πατρίδας τους. Νάτη η ταυτότητα! Νομικά και νόμιμα λοιπόν, όσοι και μόνον όσοι κατείχαν πολιτειότητα, είχαν όχι μόνον το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να κάνουν κατάληψη της Απέλας και της Πνύκας. Σήμερα υπάρχουν προτάσεις γιά ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΟΥΛΗΣ ΣΤΙΣ 20 ΦΛΕΒΑΡΗ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΟΥΛΗΣ ΣΤΙΣ 20 ΦΛΕΒΑΡΗ!
Το πρόβλημα είναι πως ούτε νομικά ούτε νόμιμα μπορεί να γίνει τούτο. Απλά, δεν υπάρχει το νομικό πλαίσιο γιά να το κάνουν. Πως θάχουμε Ήλιαία χωρίς το νομικό πλαίσιο του Ήλιάζεσθαι; Κατάλαβες τώρα επαναστατημένε μέσε Έλληνα; Χωρίς το προ-απαιτούμενο νομικό πλαίσιο, δεν μπορεί να γίνει αλλαγή του πολιτικού συστήματος της Ελλάδος σε αυθεντική δημοκρατία. Άσε τις μαγκούρες και τα ρόπαλα λοιπόν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εσύ και εγώ είναι σκληρή δουλειά πάνω σε μία καθαρά γνωσιολογική επανάσταση, που θα φέρει ίσως κάποια μέρα την ζητούμενη ανατροπή και αλλαγή του νυν καθεστώτος σε αυθεντική δημοκρατία. Αλλά όμως νομικά και νόμιμα»!.
Η δεύτερη πρόταση είναι του Βασίλη Βιλιάρδου και περιέχεται στην ανάλυσή του «Πολίτευμα και δημόσιο χρέος», όπου γράφει: «Έχουμε την άποψη ότι, η ανάγκη αναθεώρησης του εκ φύσεως διεφθαρμένου πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, πρέπει να είναι εν πρώτοις προς την κατεύθυνση της συμμετοχικής δημοκρατίας». Tην οποία και καθορίζει ως εξής: “Η συμμετοχική δημοκρατία είναι ένας τύπος φιλελεύθερης δημοκρατίας, η οποία δίνει έμφαση στην ευρεία εμπλοκή των πολιτών στην διεύθυνση και διαχείριση των πολιτικών υποθέσεων. Αν και η ετυμολογία υπονοεί ότι, όλα τα πολιτεύματα που αξίζουν την ονομασία «δημοκρατία» στηρίζονται στη συμμετοχή των πολιτών, οι παραδοσιακές αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες τείνουν να περιορίζουν τη συμμετοχή αυτή στην ανάδειξη αντιπροσώπων, οι οποίοι αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα, εγκαταλείποντας έτσι τη διακυβέρνηση σε μία επαγγελματική ολιγαρχία – πολύ συχνά δε, σε έναν «κομματικό» δικτάτορα-πρωθυπουργό. Η συμμετοχική δημοκρατία προσπαθεί να εισάγει σε αυτό το σύστημα κάποια χαρακτηριστικά άμεσης δημοκρατίας, συνήθως σε φιλελεύθερο πλαίσιο, έτσι ώστε να διευρύνει το πλήθος των ανθρώπων που έχουν πρόσβαση στις πολιτικές διεργασίες λήψης αποφάσεων, αλλά και να εμβαθύνει αυτήν την πρόσβαση”.
Σαν παράδειγμα μιας συμμετοχικής δημοκρατίας αναφέρει ο συγγραφέας την Ελβετία. Επειδή όμως εδώ δεν μπορεί να γίνει μια πιο εκτενής παρουσίαση της προτάσεως, συνιστώ την μελέτη της στο γνήσιο κείμενο που θα βρείτε στο παραπάνω Λινκ. Παρα τις στρεβλώσεις που παρουσίαζει το ελληνικό Πολίτευμα, είναι ένας δρόμος, που θα μπορούσε να μας οδηγούσε σε κάτι καλύτερο απο το σημερινό. Εν πάσει περιπτώσει όμως προέχει η εκδίωξη του Geoffrey απο την κυβέρνηση, του μόνου υπαίτιου για τα σημερινά μαύρα χάλια της πατρίδας μας. Εμένα σαν κάτοικο Γερμανίας ο κουκουρίκος αυτός με ντροπιάζει και δεν ανέχομαι πια να τον βλέπω σαν Πρωθυπουργό της χώρας μου.