Purim, „η νύχτα του φόνου“

Τα μυστικά της εβραϊκής γιορτής Πουρίμ, κατά ένα δημοσίευμα της ναζιστικής εφημερίδας „Der Stürmer“ („Ο επιθετικός“), όργανο του πάλαι ποτέ Εθνικοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Γερμανίας (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei), Μάρτιος 1934, αριθμός φύλλου 11

Αναδημοσιεύω παρακάτω σε δική μου μετάφραση από το γερμανικό ιστολόγιο www.humanist.de το άρθρο του Karl Holz „„Die Mordnacht“, ein seltsamer Brauch“ (Η νύχτα του φόνου, ένα παράξενο έθιμο), που πρωτοδημοσιεύθηκε το 1934 στον „Der Stürmer“ („Ο επιθετικός“), όργανο του πάλαι ποτέ Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (Εθνικοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Γερμανίας).

Πρόλογος του Εμμανουήλ Σαρίδη

Το Πουρίμ είναι μια κινητή γιορτή, που εφέτος (2016) γιορτάσθηκε στις 24. Μαρτίου (για τις γιορτές των Εβραίων βλέπε και στο λινκ Jüdischer Kalender#Die Daten der jüdischen Festtage für die Jahre 2013–2018.

Τώρα, τέλη Οκτωβρίου, γιορτάζεται εδώ στη Γερμανία και αλλού μια άλλη γιορτή, το Halloween. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και εφέτος τα καταστήματα είναι εδώ και εβδομάδες γεμάτα με κάθε είδους γλυκά και φαγητά με στυλιζαρισμένα μοτίβα μιας κολοκυθοκεφαλής/νεκροκεφαλής, με μάσκες, ρούχα και άλλα παρόμοια μακάβρια Accessoires, ενώ τα παιδιά της γειτονιάς έρχονται το απόγευμα, χτυπούν το κουδούνι και λένε „Süßes, sonst gibt´s Saures“ (δώσε μας γλυκά, αλλιώς θα φας ξύδι, εννοώντας ότι αν δεν δώσεις γλυκά θα σου κάνουν κάτι για να σε εκδικηθούν).  Το όνομα Halloween προέρχεται από την γιορτή των Αγίων Πάντων, που στα ανγγλικά ονομάζεται „All Hallows Evening“ (Απόγευμα των Αγίων Πάντων), για συντομία λέγεται Halloween και γιορτάζεται την παραμονή της 1ης Νοεμβρίου, στις 31. Οκτωβρίου. 

Γιατί το αναφέρω αυτό; Διότι το Halloween και το Πουρίμ έχουν μέγαλες ομοιότητες, όχι μόνο στα κοστούμια, αλλά και στα παιχνίδια και τα γλέντια μικρών και μεγάλων, παρά το ότι το Πουρίμ γιορτάζεται τον Μάρτιο. Να αναφέρω και τις μεγάλες ομοιότητες που έχει το Halloween με την γιορτή Jom Kippur, την ημέρα της Συμφιλίωσης, που είναι η μεγαλύτερη γιορτή των Εβραίων και γιορτάζεται τον Οκτώβριο που συμπίπτει με τον πόλεμο Γιομ Κιππούρ του 1973. Τον Οκτώβριο γιορτάζονται επίσης και οι γιορτές Schmini Azeret, Simchat Tora και Chanukka.

Στο διαδίκτυο υπάρχουν καταχωρήσεις για την σχέση μεταξύ Πουρίμ και Halloween, παράδειγμα ο John McCain, που μίλησε για την συγγένεια μεταξύ τους (During the 2008 election campaign, Republican candidate  John McCain stated during a visit to Israel that “ Purim is the Jewish Halloween.”), άλλες, που προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει συγγένεια και άλλες που έχουν σβυστεί από το Google (We cannot find the page you requested. Error 404). Υπάρχουν και καταχωρήσεις που μιλούν για ιστορικές ανακρίβειες στις διάφορες εκδόσεις του Βιβλίου Εσθήρ (βλέπε στο Buch Ester – Wikipedia). Για το ίδιο θέμα βλέπε και Judaism For Dummies – Google Books-Ergebnisseite).

Εν πάσει περιπτώσει, η έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο μου έδειξε μια διαφορετική εικόνα για την γιορτή του Πουρίμ από αυτή που μας δείχνουν οι ειδήσεις και τα άρθρα στα ΜΜΕ.  Το Πουρίμ που γιορτάζεται σήμερα στην Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Τελ Αβίβ καί αλλού μοιάζει να μην έχει καμμία σχέση με τον εορτασμό του πριν, στην Γερμανία φερ‘ ειπείν, μέχρι τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως θα δούμε στο άρθρο που ακολουθεί.

Ιστορία: Το ιστορικό Πουρίμ διαπραγματεύεται την σωτηρία των Εβραίων που ζούσαν στο Βασίλειο του Ξέρξη στην Περσία απο την Εβραία Εσθήρ, που ο Ξέρξης είχε στέψει σαν βασίλισσα. Όμως η σωτηρία των Εβραίων συνοδεύθηκε από ένα απέραντο μένος για εκδίκηση, που κατέληξε στην κρεμάλα του Υπουργού του Ξέρξη, Χαμάν, και των δέκα γιών του και σε ένα όργιο αίματος με θύματα 75.000 μη Εβραίους. Και αυτή τη μέρα γιορτάζουν οι Εβραίοι σαν μια γιορτή χαράς, με φαγοπότια, δώρα και καρνεβαλίστηκες εμφανίσεις.

……………………………………………………………..

Karl Holz „Die Mordnacht“, ein seltsamer Brauch

Κάθε χρόνο το Μάρτιο, οι Εβραίοι γιορτάζουν μια παράξενη γιορτή: Τις μέρες του Πουρίμ. Τις οποίες γιορτάζουν κατά έναν εξίσου περίεργο τρόπο. Δεν διασκεδάζουν και δεν είναι χαρούμενοι, όπως είθιστε στα άλλα έθνη. Δεν αφιερώνουν τη γιορτή στην αγάπη προς τον συνάνθρωπο, όπως εμείς τα Χριστούγεννα. Ή την ανάσταση και την αφύπνιση από τον ύπνο του θανάτου, όπως το Πάσχα. Η γιορτή των Εβραίων έχει μια αντίθετη έννοια. Είναι αφιερωμένη στο μίσος και τη δολοφονία. Και το φαγοπότι και την πορνεία. Πράγματι, οι Εβραίοι συμπεριφέρονται παράξενα, ιδιαίτερα οι ορθόδοξοι Εβραίοι. Συναντιώνται μόνο μεταξύ τους και μετά αρχίζουν να βράζουν, να ψήνουν και να τηγανήζουν. Γίνεται ένα τσιμπούσι όπου τρώνε και πίνουν, μέχρι που να μην βλέπει ο ένας τον άλλο. Εβραίοι, που κανονικά δεν πίνουν αλκοολικά ποτά, πίνουν αυτή την ημέρα τον περίδρομο. Και συμπεριφέρονται παράξενα και τρομακτικά. Εκστομίζουν κατάρες και αναθέματα εναντίον των μη Εβραίων. Και εκεί που νομίζουν ότι μένουν απαρατήρητοι, στήνουν κούκλες σε φυσικό μέγεθος. Οι οποίες αντιπροσωπεύσουν τον Χαμάν, που ήταν αλλοτε ο ηγέτης του αντι-εβραϊκού κόμματος στην Περσία. Με φοβερές βρισιές ορμάνε πάνω στην κούκλα. Την τρυπάνε με μαχαιριές και στο τέλος κάτω από αποδοκιμασίες και γέλιο την κρεμάνε. Πριν δύο χρόνια ο „Stürmer“ δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ για μια γιορτή Πουρίμ που γιόρτασαν οι „Εβραίοι του Adas Yisrael στο Wroclaw, όπου σε μία κούκλα έδωσαν το όνομα „Χαμάν-Χίτλερ“ και την κατατρύπησαν με άγριες κραυγές γεμάτες μίσος „Κάτω ο Χίτλερ!“ και „Σκοτώστε τον Χίτλερ“.

Οι νόμοι του Ταλμούδ

Οι Εβραίοι γιορτάζουν αυτή τη γιορτή σ‘ όλο τον κόσμο. Την γιορτάζουν κατά τον ίδιο τρόπο και σύμφωνα με ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές, τις οποίες καθορίζει το Ταλμούδ. Το Ταλμούδ γράφει:

„Ο Εβραίος είναι υποχρεωμένος, κατά την διάρκεια του Πουρίμ να μεθά τόσο, έτσι ώστε να μην μπορεί να μετρήσει τα πέντε δάχτυλα του χεριού του και να μην μπορεί να διακρίνει τον άνδρα από την γυναίκα.“ (Οράχ cajjim 695, 2, Ταλμούδ, Megillah 7β).

Επίσης είναι γραμμένο (στο Οράχ cajjim 690, 16): „Ο Εβραίος πρέπει στην γιορτή του Πουρίμ να λέει: Να είναι καταραμένος ο Χαμάν και ευλογημένος ο Μαρδοχαίος. Να είναι καταραμένη η Ζερεςς και ευλογημένη η Εσθήρ. Να είναι καταραμένοι όλοι η μη Εβραίοι και ευλογημένοι όλοι οι Εβραίοι.“

Όποιος αυτές τις μέρες θα μπορούσε να κρυφακούσει στις συναγωγές και τα εβραϊκά σχολεία, ιδιαίτερα δε στις μυστικές συναντήσεις των Εβραίων, θα άκουγε τους τοίχους τους να πάλλονται από τις κατάρες και τα αναθέματα των Εβραίων κατά των „Γκογίμ“. Και θα έπαιρνε μια μικρή ιδέα για το απύθμενο και παλαβό μίσος των Εβραίων κατά των μη Εβραίων (και κυρίως κατά των Γερμανών).

Ο μεγάλος Χαμάν

Το Πουρίμ βασιζεται σε ένα ιστορικό γεγονός, γεμάτο με αίμα και δολοφονίες και ταραχές και μέθες και πόρνες, όπως είναι και η ίδια αυτη η  „γιορτή“. Πρόκειται για την σφαγή των αντισημιτών στην Περσική Αυτοκρατορία την εποχή του βασιλιά Ξέρξη. Οι Εβραίοι έχουν περιγράψει πολύ καθαρά εκείνη την „νύχτα των μεγάλων μαχαιριών“ και την προϊστορία της. Μπορούμε να την διαβάσουμε στο βιβλίο Εσθήρ, Κεφάλαιο 2 έως 9.

Ο βασιλιάς Ξέρξης ήταν ο ισχυρός κυρίαρχος της Περσικής Αυτοκρατορίας, η οποία εκτεινόταν από την Ινδία έως την Αφρική. Είχε έναν υπουργό, ο οποίος τον συμβούλευε εξαιρετικά και τον έκανε τον υπέρτατο καγκελάριο του βασιλείου του. Το όνομά του ήταν Χαμάν, γυναίκα του ήταν η Ζερέςς και είχε δέκα γιους. Όπως λέγεται στο βιβλίο της Εσθήρ, ο βασιλιάς Ξέρξης είχε υποδουλώσει εκατόν είκοσι χώρες και ακόμη περισσότερα έθνη και φυλές. Με καταπληκτικό και κοφτερό μάτι, ο υπουργός Χαμάν ξεχώρισε ανάμεσα στους πολλούς λαούς που διοικούσε και τον πιο επικίνδυνο και επιβλαβή λαό ανάμεσά τους. Δεν ήταν ένας λαός, που ζούσε σαν τους άλλους στη δική του χώρα. Ήταν ο εβραϊκός λαός. Ο υπουργός Χαμάν διαπίστωσε, ότι αυτός ο λαός είχε τους δικούς του νόμους, τους νόμους του Ταλμούδ. Και ότι εξαπατούσε και λήστευε τους μη Εβραίους. Και ότι παντού ανήρχετο και γινόταν μια ισχυρή δύναμή, που εκμεταλλεύονταν την βλαβερή ισχύ της, όπως έκαναν οι Εβραίοι στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. Και έτσι δημιουργήθηκαν, όπως στην Γερμανία, προειδοποιητές, που κήρυξαν την μάχη στους Εβραίους, όπως έγινε και στο παρελθόν στην Περσική Αυτοκρατορία. Η Παλαιά Διαθήκη μας λέει για τον μεγάλο Χαμάν:

„Και ο Χαμάν είπε στον βασιλιά Ασσουήρη (= Ξέρξη): είναι ένας λαός διασκορπισμένος σε όλες τις χώρες και σε όλους τους λαούς του Βασιλείου Σου. Οι νόμοι του διαφέρουν από τους νόμους των άλλων λαών. Δεν ζουν με τους νόμους του Βασιλέως. Δεν αρμόζει στον Βασιλέα να επιτρέπει κάτι τέτοιο. Αν αρέσει στον Βασιλέα, ας (υπο)γράψει να σκοτωθούν…..
Και ο βασιλιάς είπε στον Χαμάν: Σου παραδίδω αυτό τον λαό, κάντον ότι θέλεις….
Και εγράφη, ότι διέταξε ο Χαμάν …. και οι επιστολές απεστάλεισαν με δρομείς σε όλες τις χώρες του Βασιλέως να πνίξουν και να σκοτώσουν όλους τους Εβραίους“.

Η ηδυπαθής Εσθήρ

Οι Εβραίοι όμως είχαν αντιληφθεί τις προθέσεις του μεγάλου εχθρού των Εβραίων Χαμάν από πολύ καιρό. Ήξεραν, ότι ο Χαμάν δεν ήταν διεφθαρμένος και ότι τίποτα δεν μπορούσε να τον αποτρέψει από τους σημαντικούς στόχους του. Έτσι πλησίασαν τον γηράσκοντα βασιλιά Ξέρξη. Και διέγειραν τα πάθη του. Τον παρέσυραν στην μέθη και στην ακολασία. Του έφεραν τις ωραιότερες παρθένες , ανάμεσά στις οποίες ήταν και μια ηδυπαθής και ξεδιάντροπη Εβραία. Το όνομά της ήταν Εσθήρ και ήταν η ανιψιά ενός υψηλού εβραίου αξιωματούχου με το όνομα Μαρδοχαίος. Ο Μαρδοχαίος ήταν ο αντίπαλος του μεγάλου εχθρού των Εβραίων, του Χαμάν. Η Παλαιά Διαθήκη λέει:

„Και ο βασιλιάς αγάπησε την Εσθήρ πάνω από όλες τις γυναίκες. Και έθεσε το βασιλικό στέμμα στο κεφάλι της και την έκανε βασίλισσα.“

Έτσι οι Εβραίοι είχαν επιτύχει ότι ήθελαν. Ο βασιλιάς είχε προδώσει τους ανθρώπους και το αίμα του, είχε πέσει στην παγίδα που του έστησε η Εβραία Εσθήρ. Αυτή έμπλεξε αυτόν τον χαμένο με όλα τα μέσα της φινέτσας. Τον καλούσε σε φαγοπότια και τον έκανε με φαγητά, ποτά και χορό να χάσει τελείως την αίσθηση των πράξεών του.

Ο θάνατος του Χαμάν

Σε αυτή την κατάσταση μέθης και παράλογης απληστίας τον φανάτισε εναντίον του Χαμάν:

Και ο βασιλιάς μίλησε στην Εσθήρ σε κατάσταση μέθης: Τι επιθυμείς να σου δώσω, βασίλισσα Εσθήρ. Μπορείς να μου ζητήσεις το μισό βασίλειο, γεννηθήτω το θέλημά σου. Η βασιλισσα Εσθήρ απάντησε: Γνώρισα χάρη από σένα, βασιλιά, δώσμου τη ζωή μου και τη ζωή του λαού μου. Επειδή πρέπει να θανατωθούμε…. Και ο βασιλιάς είπε: Ποιος είναι αυτός που συλλογίζεται τέτοια πράγματα; Η Εσθήρ είπε: Ο εχθρός και αντίπαλος είναι ο κακός Χαμάν.“ (Παλαιά Διαθήκη: Βιβλίο Εσθήρ).

Η Εβραία Εσθήρ απαίτησε από το βασιλιά να κρεμάσει τον εχθρό των Εβραίων Χαμάν. Ο βασιλιάς το έκανε. Η Παλαιά Διαθήκη λέει:

Και ο Χαρβόνας, ο ευνούχος (… Ένας Εβραίος δούλος και μπολσεβίκος, D. Schr. d. St.), είπε: Ιδού, στο σπίτι του Χαμάν υπάρχει ένα δέντρο, πενήντα πήχες ύψος, που το ετοίμασε για τον Μαρδοχαίο. Ο βασιλιάς είπε: Κρεμάστε τον Χαμάν. Και έτσι κρέμασαν τον Χαμάν στο δέντρο.“

Και η εγκληματική Εβραία ζήτησε και τους δέκα γιους τού Χαμάν:

„Η Εσθήρ είπε: Αν αυτό αρέσει στον βασιλιά, ας αφήσει αύριο τους Εβραίους να πράξουν σύμφωνα με τη σημερινή Εντολή και να κρεμάσουν τους δέκα γιους τού Χαμάν στο δέντρο …. Και οι δέκα γιοι του Χαμάν απαγχονίστηκαν. Και οι Εβραίοι συγκεντρώθηκαν και έπνιξαν τριακόσιους άνδρες.“ (Παλαιά Διαθήκη, Βιβλίο Εσθήρ.)

Το ίδιο βράδυ ξέσπασε στην Περσία η ιουδαιο-μπολσεβίκικη [sic] εξέγερση. Ένας πληρωμένος όχλος ξεσηκώθηκε υπό την ηγεσία των Εβραίων. Έσφαξαν όλους τους αντιπάλους των Εβραίων. Ήταν η „νύχτα των μεγάλων μαχαιριών“. Ήταν μια νύχτα όπως αυτή που οργάνωσαν στη Ουγγαρία ο Εβραίος Μπέλα Κουν και αμέτρητες φορές οι Εβραίοι Τρότσκι και Ζινόβιεφ στη Ρωσία. Η Παλαιά Διαθήκη έγραψε για εκείνη τη νύχτα:

„Αλλά οι Εβραίοι στις άλλες επαρχίες του βασιλιά συγκεντρώθηκαν. Ησύχασαν από τους εχθρούς τους και έπνιξαν εβδομήντα πέντε χιλιάδες απο αυτούς.“

Η γιορτή

Η επόμενη μέρα ήταν μια μέρα χαράς. Οι Εβραίοι έτρωγαν, έπιναν και επιδίδονταν σε ερωτικές διαχύσεις, γιορτάζοντας την επιτυχημένη μαζική δολοφονία. Η Παλαιά Διαθήκη λέει:

„Και οι Εβραίοι αναπαύονται την δέκατη τετάρτη ημέρα του μήνα. Την οποία έκαναν σε μέρα γλεντιού και χαράς και έστελναν ο ένας στον άλλο δώρα. Και ονόμασαν τη μέρα αυτή Πουρίμ κατά το όνομα του Λαχείου. Και οι μέρες αυτές δεν ξεχνιούνται, αλλά πρέπει να διατηρούνται στα εγγόνια και όλες τις γενιές σε όλες τις χώρες και πόλεις. Είναι οι μέρες του Πουρίμ που δεν πρέπει να αγνοούνται από τους Εβραίους.“

Οι Εβραίοι δεν αγνοούν τις „Ημέρες του Πουρίμ“. Τις γιορτάζουν „όλα τα φύλα, σε όλες τις χώρες και πόλεις.“ Γιορτάζουν το Πουρίμ σ‘ όλο τον κόσμο. Και εφέτος, περισσότερο από ποτέ, με απειλές και κατάρες και θα σχίζουν τις κούκλες με μαχαίρια. Μόνο τις κούκλες αυτές δεν θα τις λένε πλέον „Χαμάν„, αλλά „Χίτλερ“ ή „Streicher„. Και θα ψάχνουν να βρουν και αυτό τον χρόνο πραγματικά ανθρώπινα θύματα. Γιατί, για να το πούμε έτσι, ο μη Εβραίος που πιστεύει, ότι οι Εβραίοι αυτή τη μέρα ενεργούσαν μόνο συμβολικά, είναι γελοία αφελής. Υπάρχουν Εβραίοι, που σφάζουν ακόμη σήμερα τα θύματά τους ακριβώς όπως οι πρόγονοί τους τη νύχτα Πουρίμ. Ο Dr. Martin Luther τους κατάλαβε καλά, όταν έγραφε:

„Όλοι οι στεναγμοί και οι λαχτάρες της καρδιάς τους σημαίνουν, ότι θέλουν εμάς τους ειδωλολάτρες να μας αντιμετωπίσουν, όπως αντιμετώπισαν τους ειδωλολάτρες στην Περσία τον καιρό της Εσθήρ.“ (Έκδοση Erlangen, Τόμος 32)

Οι Εβραίοι δεν αναστενάζουν μόνο αλλά και δρουν. Μρικοί μυστηριώδεις φόνοι που δεν αποκαλύφθηκαν, δεν είναι τίποτα άλλο παρά θυσίες κατά την γιορτή του Πουρίμ. Τον Μάρτιο του 1929 (κατά την διάρκεια των εορτασμών του Πουρίμ) θανατώθηκε στο Gladbeck ο μαθητής Γυμνασίου Helmut Daube, ένα πανέμορφο ξανθό αγόρι, θανατώθηκε σύμφωνα με τους θρησκευτικούς κανόνες, με μαχαιριές στο λαιμό και αιμορραγία. Το σώμα του βρέθηκε μπροστά στο σπίτι των γονέων του.
Και τον Μάρτιο του 1932 (επίσης κατά την διάρκεια του Πουρίμ) θανατώθηκε στο Paderborn κατα τον ίδιο τρόπο η υπηρέτρια Kaspar από τους Εβραίους Meyer (πατέρα και γιος) και το σώμα της κόπηκε σε μικρά κομμάτια μισού κιλού. Και οι δύο δολοφονίες ήταν θανατώσεις θυσίας  για το Πουρίμ. Και σ‘ αυτές θα μπορούσαν να προστεθούν και χιλιάδες παρόμοιες δολοφονίες.

Και εμείς γνωρίζουμε, ότι η μεγάλη δολοφονία του Πουρίμ, την οποία λαχταρά ο παγκόσμιος Εβραϊσμός, είναι η δολοφονία του ηγέτη και των συντρόφων του. Πριν από δύο χρόνια ο „Zionist Record“ (μια αφρικανική εβραϊκή εφημερίδα) δημοσίευσε ένα άρθρο „Χαμάν – Χίτλερ„. Εκεί οι Εβραίοι εξέφρασαν την αισιοδοξία και την επιθυμία τους, ότι κάποτε ο Χίτλερ θα πάθει τα ίδια σαν τον Χαμάν. Οι Εβραίοι κάνουν λάθος. Η μεγάλη αλλαγή στον κόσμο ήρθε. Η αλλαγή στον κόσμο δεν είναι πλέον ο Εβραίος, αλλά η Άρια νίκη. Αυτή η νίκη όμως, το ξέρουμε και το υποψιάζεται ο παγκόσμιος Εβραϊσμός: Αυτή η νίκη σημαίνει την κατάρρευση του παγκόσμιου εβραϊκού εχθρού.

Πηγή: http://www.humanist.de/kriminalmuseum/st-t3411.htm